شهادت امام جعفر صادق علیه‌السلام ( احضار و جسارت به حضرت)
مـیان آتـش نـمـرود پیکـرِ تو نسـوخت شبـیه مـادر مظلـومه‌ات پرِ تو نسوخت اگـرچه از سر دوشـت کـشیده شد؛ امّا هـزار شُکـر عـبای مُطهّـرِ تو نسوخت تو با کهولت سِن، پا برهنه، در دل شب به حیرتم دلِ خصمِ ستمگر تو نسوخت؟ اگـرچه سـوخـت درِ خـانۀ تو در آتـش هزار شُکر در آن بین همسرِ تو نسوخت پـی طواف تو شعـله به خـانه وارد شد شبیه کعـبه ولی پای تا سرِ تو نسوخت اگرچه زهر تو را آب کرد همچون شمع در آفتاب ولی جسم لاغـر تو نسوخـت سه‌بـار تـیغ به رویت کـشـید آن نامـرد ولی ز کُندی خنجر که حنجرِ تو نسوخت نرفـت رأس شـریـف تو بر سـرِ نـیـزه ازاین طریق دلِ خون خواهرِ تو نسوخت به دست دشمـن تو بود بی‌گـمان شَلّاق ولی برابر تو پُـشتِ دخـترِ تو نسوخت نریخت بعد ِتو آتش کسی به فرق سرش دگر عمامۀ مُوسی‌بن‌جعـفرِ تو نسوخت هزار مرتبه باقی‌ست جای شُکرش که از اهل‌بیت تو یک‌تن برابر تو نسوخت |